Wes Craven („Krzyk”) przedstawia thriller „Red Eye”, którego akcja rozgrywa się na wysokości 30 000 stóp nad ziemią, z Rachel McAdams („Pamiętnik”, „Polowanie na druhny”) i Cillianem Murphy („Batman - Początek”, „28 dni później”). Lisa Reisert (Rachel McAdams) nienawidzi latania, ale horror, który czeka ją podczas nocnego lotu do Miami nie ma nic wspólnego z lękiem przed lataniem. Po wejściu na pokład, Lisa jest miło zaskoczona, kiedy okazuje się, że dostała miejsce obok Jacksona (Cillian Murphy), czarującego człowieka, z którym wypiła drinka – a nawet przelotnie flirtowała – na lotnisku. Chwilę jednak po starcie, Jackson diametralnie zmienia oblicze i wyjawia powód, dla którego znajduje się na pokładzie: bierze udział w intrydze, której celem jest zabójstwo szefa Ministerstwa Obrony, a Lisa jest kluczem do jego sukcesu. Jeśli odmówi współpracy, zabójca czekający na sygnał od Jacksona zabije jej ojca. Uwięziona na wysokości 30 000 stóp, Lisa nie ma szans na pomoc bez narażenia życia własnego ojca i życia pasażerów. Czas biegnie, a Lisa desperacko szuka sposobu na wydostanie się z rąk bezwzględnego zabójcy i udaremnienie morderstwa. Film „Red Eye” wyreżyserował Wes Craven. Produkcja - Chris Bender i Marianne Maddalena. Producenci wykonawczy - Bonnie Curtis, Jim Lemley, JC Spink i Mason Novick. Scenariusz - Carl Ellsworth na podstawie własnego pomysłu i pomysłu Dana Foosa.
O PRODUKCJI
Reżyser Wes Craven, znany szerokiej publiczności z takich klasycznych już horrorów jak „Koszmar z ulicy Wiązów” (A Nightmare on Elm Street) czy „Krzyk” (Scream), w swoim nowym thrillerze „Red Eye” w trochę inny niż dotychczas sposób wbija widzów w fotele. „To nie jest horror, ale thriller psychologiczny,” stwierdza. „Nikt tutaj nie biega z nożem rzeźnickim w ręku, ani nie nosi maski – no może z wyjątkiem chwili, w której jeden z naszych bohaterów przedstawia się jako ktoś, kim zupełnie nie jest. W każdym razie,” uśmiecha się Craven, „nigdy nie wiadomo obok kogo możemy zająć miejsce w samolocie.” „Na pokładzie samolotu można zaobserwować mnóstwo różnorodnych charakterów. Siedząc tam i obserwując przechodzących ludzi, do głowy przychodzą różne myśli ‘Co to za facet?’, ‘Nie chcę, żeby koło mnie siedział.’. Pomysł na film zrodził się właśnie z takich obserwacji”, mówi scenarzysta Carl Ellsworth, który podkreśla, że inspirację do napisania scenariusza znalazł także w przeboju „Telefon” (Phone Booth), którego bohater prawie cały czas trwania filmu spędza uwięziony w budce telefonicznej. „Można powiedzieć, że był to typowy klaustrofobiczny thriller, w którym snajper trzyma na muszce mężczyznę w budce. Przez cały czas jednak, między antagonistami było sporo przestrzeni. Zacząłem więc zastanawiać się nad tym, jak taką przestrzeń zmniejszyć. Czy mimo tego, że przeciwnicy znajdują się dosłownie parę centymetrów od siebie, można podtrzymać olbrzymie napięcie i wartką akcję? W przypadku filmu „Red Eye” okazuje się, że można. Napięcie wynika już z samej rozmowy Lisy i Jacksona, która zresztą zaczyna się bardzo niewinnie, a rozwija w coś wyjątkowo złowrogiego. Mam nadzieję, że widzowie udadzą się z nami w tę niebezpieczną podróż.” Większa część akcji rozgrywa się w samolocie na wysokości 30 000 stóp, co jak dodaje producent wykonawczy Mason Novick wprowadza dodatkowe napięcie. „Jeśli jest się na pokładzie samolotu, naprawdę nie ma gdzie pójść. Nie musieliśmy specjalnie zastanawiać się nad tym, dlaczego drzwi są zamknięte i z jakiego powodu nie można po prostu wyjść z danego pomieszczenia... Lisa utknęła na wąskim siedzeniu obok faceta, który jej grozi. Szanse na ucieczkę są nikłe, co sprawia, że film jest wyjątkowo klaustrofobiczny” Ellsworth stwierdza, że musiał także znaleźć sposób na „zamknięcie” Lisy i Jacksona w swoistej próżni mimo tego, że są otoczeni przez 150 towarzyszy podróży. „Mogłoby się wydawać, że w samolocie pełnym ludzi, Lisa ma szansę znaleźć kogoś, kto mógłby jej pomóc. Jackson jednak wziął pod uwagę także takie nieoczekiwane okoliczności. Dlatego też, chociaż teoretycznie Lisa mogłaby wołać o pomoc, nic takiego się nie wydarza.” Scenariusz Ellswortha został ostatecznie przekazany producentce Marianne Maddalena, która jest długoletnią współpracownicą reżysera Wesa Cravena. „Przeczytałam go i od razu wydał mi się wspaniały,” twierdzi. „To było dokładnie to, czego szukałam – trzymający w napięciu thriller – ale wtedy Wes był bardzo zajęty. Kręciliśmy wtedy „Przeklętą” (Cursed), a jeszcze do tego w tym samym czasie Wes planował własny ślub. Kiedy więc powiedziałam mu o „Red Eye” odpowiedział – ‘Teraz nie mogę. Jestem zajęty’. Kiedy powiedziałam mu jednak, że właśnie przeczytałam ten scenariusz i bardzo mi się podoba, zdecydował się go przeczytać i od razu się w nim zakochał”. Craven potwierdza, „Najczęściej angażuję się w jakiś projekt na podstawie jego scenariusza. Kiedy zacząłem czytać ten zatytułowany „Red Eye”, poczułem, że nie mogę się od niego oderwać. Reżyser nic nie może zrobić, kiedy nie posiada dobrego scenariusza, a ten, jaki dostarczył Carl Ellsworth był bardzo dobrze skonstruowany i oryginalny. Poczułem, że może to być dobra okazja na zrealizowanie czegoś innego niż horror, a jednocześnie nie pozbawionego elementów napięcia.” „To był jeden z lepszych dni, kiedy zadzwoniono do nas z informacją, że Wes Craven zainteresował się scenariuszem,” wspomina Novick. „Byliśmy bardzo podekscytowani – przecież Wes to legenda. Większość z nas dorastała oglądając jego filmy. Kiedy tylko usłyszeliśmy, że chce reżyserować film, wiedzieliśmy, że musimy zrobić wszystko, aby do tego doszło.” Pracując podczas realizacji swojego pierwszego filmu, Ellsworth stwierdza, iż to, że reżyserem był Craven było dla niego „przywilejem i spełnieniem marzeń. Wes wniósł do scenariusza wiele elementów, które wzmogły czynnik strachu. Jest po prostu mistrzem.” Maddalena komentuje, że poza tym, że w filmie wykorzystano talent Cravena do generowania strachu, „Red Eye” pokazał jeszcze inne mocne cechy reżysera. „Wg mnie był to idealny film dla Wesa, ponieważ, jeśli przyjrzymy się jego filmom, wszystkie są thrillerami opartymi na głównych postaciach. W niektórych z nich oczywiście zdarza się, że jednym z bohaterów jest Freddie Kruger czy, na przykład duch z „Krzyku” (Scream), ale tak naprawdę opowiadają głównie o młodych ludziach borykających się z okropnymi sytuacjami i znajdujących w sobie siłę na walczenie z tym, co ich otacza. Wes jest reżyserem aktorów i wspaniale jest móc pracować ze świetnymi aktorami w pełnym dramatyzmu scenach. Przez większą część naszego filmu mamy do czynienia tylko z dwójką aktorów, dlatego Wes miał możliwość skoncentrowania się głównie na ich... grze.” KARTY POKŁADOWE „Historia, jaka rozgrywa się w „Red Eye” skoncentrowana jest głównie wokół dwójki głównych bohaterów,” mówi Craven. „Lisa jest młodą businesswoman, która wydaje się mieć pełną kontrolę nad swoją pracą, ale w miarę upływu czasu okazuje się, że skrywa przerażającą tajemnicę, która czyni ją szczególnie wrażliwą na to, co dzieje się na pokładzie samolotu. Dobrze to ukrywa, ale siedzący obok niej mężczyzna, Jackson potrafi świetnie oceniać ludzi. Jackson to bardzo interesująca postać. Dla niego wszystko jest proste. Jeśli ma pracę do wykonania, wykonuje ją nie zważając na reperkusje moralne. Uważa się za kogoś wyjątkowo uczciwego. Mówi wszystko prosto w oczy nie owijając w bawełnę. Wielu osobom może się to nie podobać, ale tak właśnie jest.” W roli Lisy Reisert wystąpiła jedna z najszybciej wschodzących dzisiaj gwiazd młodego pokolenia Rachel McAdams. Aktorka mówi, że tym co zwróciło jej uwagę na projekt była relacja między Lisą i Jacksonem. „Psychologiczna gra między tymi postaciami, rozgrywająca się na bardzo niewielkiej przestrzeni była tym elementem, który najbardziej zainteresował mnie w scenariuszu. Uderzyło mnie to, że siedzenie w jednym miejscu jako zakładniczka bez możliwości wykrzyczenia współpasażerom prawdy o tym, co się dzieje, było sporym wyzwaniem aktorskim. To dosyć niezwykła sytuacja: zagrożone jest życie jej ojca, jej, a jeśli pomoże Jacksonowi przeprowadzić jego plan, stanie się współwinna morderstwa. Lisa musi znaleźć sposób na wyplatanie się z tej przerażającej sytuacji i ocalić ludzi, których kocha.” McAdams stwierdza, że kiedy widzowie po raz pierwszy spotykają Lisę, dziewczyna myśli tylko o pracy. „Jest skoncentrowana tylko na jednym aspekcie swojego życia – na pracy. Natura jej pracy – w hotelarstwie – wymaga od Lisy rozwiązywania nawet najbardziej skomplikowanych problemów, a ona dobrze sobie z tym radzi. Jednak w życiu osobistym jest raczej zamknięta w sobie, obawia się intymności. Trudno jej pogodzić się ze śmiercią babki, która była dla niej swego rodzaju mentorem, a poza tym są pewne sprawy z jej przeszłości, z którymi nie potrafi się uporać. Odcięła się trochę od świata, odsunęła na bok osobiste związki, a także relacje z własnym ojcem. Jej życiem stała się praca.” McAdams dodaje jeszcze, „Jej przemiana jest bardzo interesująca – miejsce, w którym Lisa zaczyna życiową podróż i miejsce, w którym ją kończy całkowicie się różnią… Tego, co spotkało ją po drodze, prawdopodobnie nigdy nie zapomni.” Maddalena ujawnia, że McAdams była jedyną aktorką, z którą filmowcy spotkali się, poszukując odtwórczyni roli Lisy. „Ma w sobie coś niesamowitego. Jest bardzo piękna, a jednocześnie dostępna i przyjacielska.” Craven stwierdza, „Zobaczyłem Rachel w „Pamiętniku” (The Notebook) i „Wrednych dziewczynach” (Mean Girls) i od początku wiedziałem, że jest aktorką z olbrzymimi możliwościami i charyzmą – nie wspominając już o jej fantastycznej urodzie. Praca z nią była samą przyjemnością. Zawsze przychodziła na plan przygotowana i bardzo szybko była w stanie wczuć się w pełne złożonych emocji położenie swojej bohaterki. Już od pierwszej chwili, kiedy pojawia się na ekranie, nie można od niej oderwać wzroku. Jest zabawna, wrażliwa, bystra. Jest mieszanką urody, talentu i inteligencji.” W roli filmowego partnera McAdams, został obsadzony irlandzki aktor Cillian Murphy. Murphy posługuje się na planie bezbłędnym amerykańskim akcentem i wciela się w postać bezwzględnego wykonawcy morderczej intrygi o niefortunnym nazwisku Jackson Rippner. „Istnieją oczywiste podobieństwa tego nazwiska do słynnego Kuby Rozpruwacza,” przyznaje Murphy, „ja jednak nie postrzegam granej przez siebie postaci, jako jednoznacznie złego czy dobrego faceta. Jest zawodowcem, zapłacono mu za wykonanie pewnego zadania. W trakcie trwania filmu, okoliczności przez cały czas się zmieniają i sytuacja zaczyna wymykać się mu spod kontroli. Lubię wcielać się w postaci znajdujące się w ekstremalnych sytuacjach. Ten scenariusz, z akcją w większości ograniczoną do dwóch siedzeń w samolocie, był tym, co naprawdę mnie interesuje.” Co interesujące, samoloty odegrały ważną rolę w życiu Murphy’ego tuż przed podpisaniem kontraktu na rolę Jacksona. Dwa dni przed swoim ślubem, poleciał z Londynu do Los Angeles, aby spotkać się z Wesem Cravenem i Marianne Maddaleną. Przeczytał scenariusz w samolocie, a spotkanie odbyło się w znanej restauracji Encounter na lotnisku LAX. Wspomina Maddalena, „Jego przyszła żona bardzo się denerwowała, że może mu się nie udać wrócić na czas, ale wszystko poszło zgodnie z planem. Rozmawialiśmy około pół godziny, po czym Cillian wsiadł do samolotu do Londynu i dwa dni później się ożenił. Był pierwszym i ostatnim aktorem, z którym rozmawialiśmy o roli. Po prostu od razu wiedzieliśmy, że to ten facet. Był fantastyczny.” Wes Craven był także pod wrażeniem Murphy’ego, „Jest pełen entuzjazmu. Poza tym jest zabawny, błyskotliwy i ma te intensywnie niebieskie oczy. A poza tym było jasne, że bardzo chce zagrać Jacksona. Jeśli ktoś przelatuje 5 000 mil, żeby spotkać się w związku z rolą, wiadomo, że jest w to mocni zaangażowany.” Murphy przyznaje, że jego zaangażowanie było m.in. spowodowane możliwością pracy z Wesem Cravenem. „Scenariusz jest świetny, a jeśli do tego reżyserią zajmuje się ktoś taki jak Wes Craven, można powiedzieć, że jest się w dobrych rękach. Wes jest mistrzem filmowego języka, szczególnie jeśli chodzi o budowanie suspensu. Co do postaci Jacksona, całkowicie mu zaufałem. Na początku filmu, Jackson jest czarującym młodym człowiekiem, a jego przemiana dokonuje się na wysokości kilkudziesięciu tysięcy stóp. Prawdziwym wyzwaniem, było zagranie tego w taki sposób, aby ponad 150 pasażerów nie zwróciło na Jacksona uwagi.” Rachel McAdams zgadza się z tą opinią. „Kiedy przez tak długi okres czasu, dwoje ludzi przebywa na tak niewielkiej przestrzeni, naprawdę trzeba wzmocnić dramatyzm. Wes znajduje takie momenty – jakieś spojrzenie, gest – które wydają się nie mieć znaczenia dla akcji, a które znacznie podnoszą atmosferę napięcia w poszczególnych scenach.” Pomimo tego, że Jackson i Lisa to przeciwnicy, Craven chciał, żeby istniała między nimi, jak to nazywa, „złożona chemia. W kilku krótkich scenach Jackson musi zdobyć sympatię Lisy. Jest czarujący, opiekuńczy, dowcipnie komentuje otoczenie... Jednak niedługo potem okazuje się być częścią przerażającej intrygi, w której centrum znajduje się Lisa.” Rachel McAdams stwierdza, że między aktorem Cillianem Murphy, a jego rolą było swego rodzaju podobieństwo. „Na pierwszy rzut oka trudno uwierzyć, że Cillian mógłby zagrać kogoś takiego jak Jackson. Jest po prostu bardzo sympatyczny. Kiedy, jednak rusza kamera, okazuje się, że całkowicie się zmienia. Jest bardzo skupiony, co czasem było przerażające,” śmieje się aktorka. „Bardzo dobrze się z nim pracowało.” Murphy podobnie sądzi o swojej partnerce, „Rachel to najbardziej urocza aktorka, z jaką kiedykolwiek pracowałem. Jest idealna do roli Lisy z wielu powodów – jest utalentowana, bardzo piękna, ale co najważniejsze, jest kimś z kim widzowie od początku czują się związani. Ilość emocji, z jakimi musi się zmagać jej bohaterka jest naprawdę imponująca. Rachel jest po prostu fenomenalna. Jest w stanie poradzić sobie ze wszystkim.” Walka charakterów rozgrywająca się między Lisą i Jacksonem jest walką w której stawką jest życie dwóch osób, które nie mają pojęcia o tym, co dzieje się w samolocie nad ich głowami. Jeśli Lisa odmówi współpracy, zginie jej ojciec. Jeśli zrobi to, czego od niej żąda Jackson, będzie odpowiedzialna za śmierć innego człowieka. Doświadczony aktor, Brian Cox wcielił się w rolę ojca Lisy, Joe Reiserta. Jak mówi Craven, „mogłaby to być tylko jedna z tych ról, w której widzimy aktora rozmawiającego przez telefon. Zaaranżowałem to jednak w taki sposób, aby widzowie zrozumieli, że to właśnie po nim Lisa odziedziczyła siłę i energię. Znam role Briana Coxa i dokładnie wiedziałem, kim jest i czego można od niego oczekiwać. Jest aktorem posiadającym głębie, to on nadał znaczenie postaci Joe.” „Grana przeze mnie postać ma w sobie coś z bohatera filmów Hitchcocka. Joe zupełnie nie zdaje sobie sprawy, co się dzieje i w jakim znajduje się niebezpieczeństwie,” mówi Cox. „Mógłby podejrzewać, że coś się dzieje z jego córką, bo stracił z nią kontakt, ale nie do końca bierze to sobie do serca. To zupełnie inna rola niż te, które do tej pory grywałem. Liczyło się jednak to, że będę miał szansę zagrać pod kierunkiem Wesa Cravena. Praca z kimś tego kalibru pozwala na jak najlepsze wykorzystanie swoich zdolności. Jest świetnym rzemieślnikiem, a przebywając z nim na planie od razu można zrozumieć dlaczego jest reżyserem - legendą.” Joe Reisert nie byłby sobie w stanie wyobrazić tego, że stał się pionkiem w rozgrywce, której celem jest zabójstwo szefa Ministerstwa Obrony Narodowej, Charlesa Keefe. Jack Scalia, który gra Keefe, tak opowiada o swojej roli, „To wpływowy człowiek, którego władza sięga daleko poza pieniądze i politykę. Poziom zabezpieczeń, które go otaczają dowodzi, że Keefe wie, że jest celem, nie zdaje sobie jednak sprawy z okoliczności, jakie sprawiły, że on i jego rodziną znajdują się w niebezpieczeństwie.” Telewidzowie rozpoznają prawdopodobnie gwiazdę serialu „Survivor”, Colby’ego Donaldsona, który gra szefa ochrony zatrudnionego przez Keefe. Jeśli Lisa zgodzi się na warunki Jacksona, aby ocalić życie ojca, będzie musiała przekonać swoją asystentkę Cynthię do zabicia Keefe. Jayma Mays, debiutująca w roli Cynthi komentuje, „Cynthia ma sporo kłopotów po wyjeździe Lisy. Nie jest głupia, ale ma problemy z opanowaniem trudności, szczególnie wtedy, kiedy wszystko idzie źle. Za wszelką cenę stara się jednak zachować jaki taki ład i na końcu zaskakuje nawet samą siebie.” Craven wyznaje, że rola Cynthi była idealna dla Mays. „Rola osoby zarządzającej hotelem podczas nieobecności Lisy była w scenariuszu zaledwie zarysowana, dlatego nie byliśmy pewni, jak powinna zostać zagrana. Wtedy pojawiła się Jayma, pełna energii i otoczona aurą niewinności, która sprawiała, że chciało się ją przytulić. Stała twardo na ziemi i była jak powiew świeżego powietrza, dlatego prawie natychmiast zdecydowaliśmy się ją obsadzić w roli Cynthi.” FAKTY DOTYCZĄCE SAMOLOTU Zdjęcia do filmu „Red Eye” rozpoczęły się na lotnisku w Ontario, które znajduje się około 60 mil na wschód od Los Angeles. Scenograf Bruce Alan Miller i jego zespół odpowiednio udekorowali główny terminal, tak aby przypominał port lotniczy w Dallas. Biorąc pod uwagę zasady bezpieczeństwa na lotnisku, prawie niemożliwe było, aby jakiś duży port zezwolił na przebywanie na nim całej ekipy filmowej przez stosunkowo długi okres czasu. Miller komentuje, „Na większości lotnisk nie byliśmy w stanie robić zdjęć przy bramkach, dlatego logistyka produkcji bardzo się komplikowała. Tylko lotnisko w Ontario dało nam dostęp do koniecznych obiektów.” Poza Ontario, niektóre zdjęcia zostały zrealizowane w terminalu Toma Bradleya na lotnisku w Los Angeles. Ekipa filmowa poleciała także do Miami, gdzie na międzynarodowym lotnisku nakręcono scenę pościgu. Piękny stary dom w dzielnicy Hancock Park w Los Angeles, pełnił funkcję domu Reisertów, w którym dochodzi do pełnej napięcia rozgrywki między Jacksonem i Lisą. Pokój hotelowy Charlesa Keefe, a także pokład samolotu linii Fresh Air - lot 1019 z Dallas do Miami, w którym rozgrywa się większa część akcji zostały wybudowane w studio filmowym w Los Angeles. W celu jak najdokładniejszego oddania szczegółów wnętrza Boeinga 767, Millera i jego zespół zdecydowali się na wynajęcie samolotu. „Przejrzeliśmy dziesiątki projektów wnętrz samolotów i zdecydowaliśmy się na układ siedzeń – 2/3/2 – który występuje w Boeingu 767. Niestety akurat tego Boeinga nie można było wynająć, więc skonstruowaliśmy wnętrze z części różnych samolotów. Dosłownie wszystko – od półek na bagaże, oświetlenia, siedzeń, zostało skonstruowane w sposób do złudzenia przypominający Boeinga 767.” Wnętrze samolotu zostało podzielone na sekcje służące realizacji zdjęć. Wes Craven i autor zdjęć Robert Yeoman, filmowali pod różnymi kątami, aby zintensyfikować wrażenie uwięzienia Lisy. „Podczas realizacji zdjęć w samolocie należy zmierzyć się z kilkoma wyzwaniami,” mówi producent wykonawczy Mason Novick. „Już czterogodzinny lot sprawia, że możemy mieć uczucie klaustrofobii, dlatego można sobie wyobrazić, jak czuje się ekipa po sześciu tygodniach spędzonych w tak ograniczonej przestrzeni. Inne wyzwanie polegało na tym, że ponieważ akcja filmu rozgrywa się w samolocie, nikt nie wchodzi, ani nie wychodzi. Oprócz obsady, także grupa 80 statystów musiała przebywać codziennie w tym samym miejscu, mając na sobie te same ubrania.” „Wszyscy bardzo dobrze się poznaliśmy,” stwierdza Craven. „Zawiązały się przyjaźnie – w jednej sekcji mieliśmy grupę graczy w pokera, w innej jedna z par obchodziła w trakcie zdjęć swoje złote gody. Czuliśmy się jak rodzina.” Pomijając elementy grozy, które są znakiem rozpoznawczym jego filmów, Wes Craven znany jest z tego, że na planie reżyserowanych przez niego filmów zawsze panuje lekka i wesoła atmosfera. Producentka Marianne Maddalena twierdzi, „Powiedziano nam, że podczas realizacji naszych filmów jest najzabawniej. Myślę, że atmosfera na planie jest lekka, ponieważ Wes wszystkich traktuje tak samo. Nie ma krzyków i narzekania. Ludzie go lubią i chcą jak najlepiej dla niego pracować. Kiedy robimy film, częściej jesteśmy w pracy niż w domu, dlatego każdy chce spędzić ten czas jak najlepiej.” Słowo „zabawny” na pewno nie było pierwszym słowem, jakie przyszło do głowy ekipie i aktorom podczas bardzo realistycznych turbulencji, które były dziełem zespołu ds. efektów specjalnych kierowanego przez Rona Bolanowskiego. Aby wstrząsnąć samolotem i pasażerami zespół ds. efektów specjalnych skonstruował platformę hydrauliczną o wymiarach - 32 metry długości i 7 metrów szerokości. Na platformie wspierającej się na 50 specjalnych poduszkach powietrznych, została zbudowana atrapa samolotu. Bolanowski wyjaśnia, „Wypuszczając powietrze z poduszek, a następnie je pompując, mogliśmy podnosić i opuszczać platformę. Poza tym hydrauliczne dźwignie przymocowane do boków platformy mogły nią potrząsać symulując turbulencje.” Filmowe turbulencje wywołały pożądany efekt. „Świetnie to zrobili,” przyznaje Rachel McAdams. „Wszystko tak się trzęsło, że w pewnym momencie poczułam, że robi mi się niedobrze. Był to bardzo skuteczny zabieg, ponieważ pomógł mi wczuć się w sytuację napięcia i terroru.” Cillian Murphy mówi, że pokazany w filmie „Red Eye” koszmar jest jeszcze wzmocniony przez fakt, iż dotyka on wielu z nas. „Strach przed lataniem jest coraz bardziej powszechny. Szczególnie w czasach, w jakich żyjemy. Dlatego większość z nas bardzo nie lubi siedzieć w samolocie obok obcych osób. Ten film bardzo mocno uwypukla nasze lęki i niepokój. Wszyscy wiemy, że jeśli za sterem zasiada dodatkowo Wes Craven, na pewno będzie przerażająco.” Reżyser, który wystraszył już rzesze kinomanów, podsumowuje, „Mam wrażenie, że widzowie, którzy chcą doświadczyć uczucia strachu nie idą do kina tylko po to, żeby się przez chwilę pobać. Idą tam, bo mają nadzieję, że ich własne głęboko skrywane lęki zostaną pokazane w taki czy inny sposób na ekranie i będą mieli okazję dowiedzieć się– być może – jak z nimi walczyć. W każdym thrillerze pełno jest przerażających elementów. Widzowie boją się, ale podświadomie dokładnie wiedzą, że są bezpiecznie, a ludzie siedzący obok nich przeżywają dokładnie to samo.”
O OBSADZIE
RACHEL McADAMS (Lisa Reisert) występuje obecnie u boku Vince’a Vaughna i Owena Wilsona w komedii “Polowanie na druhny” (Wedding Crashers). W listopadzie bieżącego roku wejdzie ponadto na ekrany kin jej kolejny film “The Family Stone” z Diane Keaton, Sarah Jessica Parker, Claire Danes i Luke Wilsonem. W 2004 roku, McAdams wystąpiła w takich przebojach jak “Wredne dziewczyny” (Mean Girls) Marka Watersa - McAdams gra Reginę, piękną przywódczynię paczki dziewcząt, która wypowiada wojnę nowej uczennicy granej przez Lindsay Lohan, “Pamiętnik” (The Notebook) z Ryanem Goslingiem, Samem Shepardem, Joan Allen, Geną Rowlands i Jamesem Garnerem, w reżyserii Nicka Cassavetesa. Za role we “Wrednych dziewczynach” (Mean Girls) i “Pamiętniku” (The Notebook), McAdams została uhonorowana tytułem Najlepszej Aktorki Drugoplanowej Roku na konwencji ShoWest (2005). Zdobyła także trzy nagrody MTV w kategoriach: Najlepsza Przełomowa Rola Żeńska; Najlepszy Zespół Ekranowy – wspólnie z koleżankami z obsady “Wrednych dziewczyn” (Mean Girls) oraz Najlepszy Pocałunek – z Ryanem Goslingiem za “Pamiętnik” (The Notebook). Urodzona w Kanadzie, McAdams dorastała w małym miasteczku niedaleko Toronto. Z wyróżnieniem ukończyła studia na York University, na wydziale teatralnym. Jeszcze w trakcie studiów wystąpiła w licznych filmach studenckich i produkcjach teatralnych. McAdams zaczynała karierę aktorską w Kanadzie, gdzie zadebiutowała w filmie “My Name is Tanino” w reżyserii Paolo Virzi. Film miał premierę na festiwalu filmowym w Wenecji w 2003 roku. Aktorka wystąpiła także w filmie “Perfect Pie”, za rolę w którym otrzymała nominację do nagrody Genie w kategorii Najlepsza Aktorka Drugoplanowa. McAdams po raz pierwszy zwróciła na siebie uwagę amerykańskich widzów rolą w komedii “The Hot Chick”, w której zagrała u boku Roba Schneidera. CILLIAN MURPHY (Jackson) zyskał uznanie międzynarodowej publiczności rolą Jima w thrillerze w reżyserii Danny’ego Boyle “28 Days Later”. Obecnie można go oglądać jako dr Jonathana Crane / Stracha na wróble w filmie Christophera Nolana “Batman – Początek” (Batman Begins), w którym wystąpił wspólnie z Christianem Bale, Michaelem Caine, Morganem Freemanem, Liamem Neesonem i Katie Holmes. Po zakończeniu zdjęć do “Red Eye”, Murphy wystąpił w “Breakfast on Pluto” Neila Jordana. Oparty na powieści Patricka McCabe, z akcją rozgrywającą się w Londynie lat 60-tych, 70-tych ubiegłego stulecia, film wejdzie na ekrany kin w listopadzie br. Inne filmy w dorobku Murphy’ego to “The Wind That Shakes the Barley” Kena Loacha, thriller science fiction “Sunshine” w reżyserii Danny’ego Boyle z Chrisem Evansem i Michelle Yeoh, czarna komedia Johna Crowleya “Intermission”, “Dziewczyna z perłą” (Girl With a Pearl Earring) Petera Webbera – rola młodego rzeźnika zakochanego w głównej bohaterce, granej przez Scarlett Johansson; “Wzgórze nadziei” (Cold Mountain) Anthony’ego Minghella; “How Harry Became a Tree” Gorana Paskaljevica, “On the Edge” Johna Carneya, “Sweety Barrett” Stephena Bradleya, “The Trench” Williama Boyda, “Sunburn” Nelsona Hume. Murphy zwrócił na siebie uwagę imponującym występem w wielokrotnie nagradzanej scenicznej wersji “Disco Pigs.” Po otrzymaniu świetnych recenzji i nagród na festiwalach w Dublinie (1996) i Edynburgu (1997), “Disco Pigs” były wystawiane w Irlandii, Wielkiej Brytanii, Toronto i Australii. Murphy wystąpił później w filmowej wersji sztuki wyreżyserowanej przez Kirsten Sheridan. Na deskach teatralnych można było oglądać Murphy’ego w następujących produkcjach - “The Country Boy”, “Juno and the Paycock”, “The Playboy of the Western World”, “The Seagull” w reżyserii Petera Steina; “The Shape of Things” Neila LaBute, “Wiele hałasu o nic” (Much Ado About Nothing) – rola Claudio. Na małym ekranie aktor wcielił się w postać Paula Montague w dramacie BBC w reżyserii Davida Yeatsa “The Way We Live Now.” BRIAN COX (Joe Reisert) jest wielokrotnie nagradzanym aktorem teatralnym, filmowym i telewizyjnym. Mający w swoim dorobku role w ponad 50 filmach, Cox wystąpił ostatnio w dramacie Woody’ego Allena “Wszystko gra” (Match Point), który miał swoją premierę na ostatnim festiwalu filmowym w 2005. Ostatnio aktor wystąpił w thrillerze “Krucjata Bourne’a” (The Bourne Supremacy), powtarzając rolę z przeboju z roku 2002 – “Tożsamość Bourne’a” (The Bourne Identity). Cox właśnie ukończył zdjęcia do produkcji Ryana Murphy “Running With Scissors”, w której wystąpił wspólnie z Gwyneth Paltrow, Annette Bening, Josephem Fiennesem, Vanessą Redgrave i Alekiem Baldwinem. Cox został uhonorowany nominacjami do nagród AFI i Independent Spirit za pracę w niezależnym filmie “L.I.E.”. Wspólnie z aktorami filmu Spike’a Jonze’a “Adaptacja” (Adaptation) otrzymał także nominację do nagrody Gildii Aktorów Filmowych. Jego dorobek obejmuje następujące pozycje filmowe: “Troja” (Troy), “X2,” “25 godzina” (25th Hour), “Krąg” (The Ring), “The Rookie,” “Afera naszyjnikowa” (The Affair of the Necklace), “For Love of the Game,” “Rushmore,” “Desperate Measures,” “Bokser” (The Boxer), “Kolekcjoner” (Kiss the Girls), “Waleczne serce” (Braveheart), “Rob Roy,” “Hidden Agenda” oraz “Nicholas and Alexandra.” Był ponadto pierwszym aktorem, który wcielił się w postać dr Hannibala Lectera w filmie Michaela Manna “Łowca” (Manhunter). Na małym ekranie, Cox wcielił się w Hermanna Goeringa w mini-serii “Norymberga” (Nuremberg), za którą dostał nagrodę Emmy oraz był nominowany do Złotego Globu i nagrody Gildii Aktorów Filmowych. Nominację do nagrody Emmy otrzymał także za gościnną rolę w serii komediowej “Frasier”. Inne projekty telewizyjne z jego udziałem to “Longitude,” “Witness Against Hitler,” “Grushko,” “Sharpe’s Eagle,” “Sharpe’s Rifles,” “Six Characters in Search of an Author,” “The Cloning of Joanna May,” “The Lost Language of Cranes,” “Murder by Moonlight,” “Florence Nightingale” i “King Lear” między innymi. Urodzony w Szkocji, Cox studiował w London Academy of Music and Dramatic Arts i pojawił się w dziesiątkach produkcji teatralnych wystawianych na deskach Londynu, Nowego Jorku i rodzinnej Szkocji. Wielokrotnie nagradzany za swoją pracę w teatrze, Cox zdobył nagrodę Oliviera za role w “Rat in the Skull” i “Titus Andronicus”; nagrody Brytyjskiego Towarzystwa Teatralnego za “Poskromienie złośnicy” (The Taming of the Shrew) i “Strange Interlude”; oraz nagrodę Lucille Lortel i nominację do Drama Desk za “St. Nicholas.” Pozostałe sztuki teatralne z jego udziałem to m.in. “I Love My Life,” “Mrs. Warren’s Profession,” “The Philanderer,” “The Master Builder” i “Richard III.” Jako reżyser, Cox zadebiutował świetnie przyjętym przez krytyków dramatem więziennym “Oz” (HBO) Cox jest także autorem dwóch książek z gatunku prozy dokumentalnej: The Lear Diaries oraz Salem to Moscow: An Actor’s Odyssey. Regularnie pisuje też na łamach The New York Times w dziele Sztuka & Czas wolny. Na początku 2003 roku, wkład Coxa w sztukę został uhonorowany przez królową Elżbietę II, która przyznała mu tytuł Komandora Brytyjskiego Imperium. JAYMA MAYS (Cynthia) debiutuje na dużym ekranie w filmie “Red Eye”. Kolejnym filmem, w którym będzie ją można oglądać pod koniec tego roku jest niezależna komedia romantyczna “Blind Guy” w reżyserii Jamesa Keacha. W telewizji, Mays wystąpiła ostatnio w nowej serii Lisy Kudrow “The Comeback” oraz gościnnie w przeboju „Sześć stóp pod ziemią” (Six Feet Under) - HBO. Aktorka pojawia się także regularnie w serii “Entourage” oraz gościnnie w komedii NBC “Joey.” Urodzona w Wirginii, Mays jest absolwentką Radford University, gdzie już w trakcie studiów zagrała w kilku sztukach teatralnych. Po ukończeniu studiów, Mays przeniosła się do Los Angeles, aby zająć się swoją karierą aktorską. Wzięła udział w kilku produkcjach teatralnych wystawianych w Los Angeles, m.in. w “The Rocky Horror Picture Show” – główna rola Janet. JACK SCALIA (Charles Keefe) pojawi się wkrótce na ekranach w niezależnym dramacie “R.I.P.”, a także zagra rolę prezydenta Stanów Zjednoczonych w thrillerze “End Game”, w którym wystąpią także Cuba Gooding, Jr. i James Woods. Scalia znany jest głównie dzięki pracy w projektach telewizyjnych. Zdobył sławę dzięki roli u boku legendarnego Rocka Hudsona w serii “The Devlin Connection.” ostatnio otrzymał nominację do Emmy za rolę w popularnym dramacie TV “All My Children”. Był także nominowany do nagrody krytyków w kategorii Najlepszy Aktor w Mini-serii - “Lady Boss.” Filmy telewizyjne i seriale z jego udziałem to m.in. “Hollywood Wives: The New Generation,” “Silent Predators,” “Sweet Deception,” “Everything to Gain,” “Shattered Image,” “Torch Song,” “Casualties of Love: The Long Island Lolita Story”, “Runaway Father”, “Dallas,” “Wolf” oraz “Tequila and Bonetti.”
O FILMOWCACH
WES CRAVEN (reżyseria) już od 1972 roku, kiedy zrealizował swój pierwszy film “The Last House on the Left,” sprawia, że widzowie czują dreszczyk emocji. Już jego pierwszy, kontrowersyjny film udowodnił, że reżyser jest obdarzony niezwykłą wyobraźnią i zdolnością do przerażania i wzruszania widzów. W 1984 roku, Craven przedefiniował gatunek młodzieżowego horroru klasycznym już filmem “Koszmar z ulicy Wiązów” (A Nightmare on Elm Street), do którego napisał scenariusz i który wyreżyserował. Chociaż nie był reżyserem żadnego z pięciu sequeli filmu, Craven umocnił ten gatunek 10 lat później realizując “Nowy koszmar Wesa Carvena” (Wes Craven’s New Nightmare). Właśnie ten film, jako jeden z niewielu horrorów został nominowany do nagrody Independent Spirit. Craven wystraszył nowe pokolenia fanów horrorów i osiągnął olbrzymi sukces serią filmów „Krzyk” (Scream). Pierwszy film z serii został wprowadzony do kin w 1996 roku, zgromadził ponad 170 mln USD wpływów i został uhonorowany nagrodą MTV w kategorii Najlepszy Film. Kolejne filmy „Krzyk 2” (Scream 2) i „Krzyk 3” (Scream 3) miały swoje premiery odpowiednio w 1997 i 2000 roku. W 1999, Craven przełamał swój wizerunek mistrza horroru i wyreżyserował poruszający dramat „Koncert na 50 serc” (Music of the Heart) oparty na nominowanym do Oskara® filmie dokumentalnym „Small Wonders”. Za rolę nauczycielki gry na skrzypcach, która odmienia życie uczniów, Meryl Streep zdobyła nominację do nagrody Akademii ®. Dorobek Cravena obejmuje ponadto takie filmy, jak “Przeklęta” (Cursed), „Wampir w Brooklynie” (Vampire in Brooklyn), „Wąż i tęcza” (The Serpent and the Rainbow), „Przyjaźń na śmierć i życie” (Deadly Friend), „W mroku pod schodami” (The People Under the Stairs), „Zbrodnia ze snu” (Shocker), „Potwór z bagien” (Swamp Thing), „Wzgórza mają oczy” (The Hills Have Eyes) i „Wzgórza mają oczy II” (The Hills Have Eyes, Part II). Dla telewizji, Craven współtworzył i wyprodukował serial “Nightmare Cafe” dla NBC. Wyreżyserował także filmy „Night Visions,” „Casebusters,” „Chiller,” „Invitation to Hell” i „Stranger in our House”, oraz siedem odcinków klasycznej serii „Strefa mroku” (The Twilight Zone). Craven zajmuje się także pisarstwem. Jego pierwsza powieść The Fountain Society została wydana w 1999 roku. Urodzony w Cleveland, Ohio, Craven jest absolwentem wydziałów pisarstwa i filozofii Johns Hopkins University w Baltimore. Film “Red Eye” jest pierwszym filmem fabularnym zrealizowanym na podstawie scenariusza CARLA ELLSWORTHA (scenarzysta). Wcześniej scenarzysta napisał kilka scenariuszy do seriali telewizyjnych. Jego autorstwa są m.in. odcinki takich przebojów jak „Buffy – postrach wampirów” (Buffy the Vampire Slayer) czy „Xena – wojownicza księżniczka” (Xena: Warrior Princess). Pochodzący z Louisville, Kentucky, Ellsworth uczęszczał do szkoły filmowej Southern Illinois University. W 1994 roku przeniósł się do Los Angeles i rozpoczął karierę asystenta kierownika produkcji. Wkrótce potem podjął się pracy jednego ze scenarzystów serii TV – „The New Adventures of A.R.K.,” „Animorphs” i „Cleopatra 2525.” MARIANNE MADDALENA (producent) jest prezesem firmy produkcyjnej Craven/Maddalena Films i od wielu już lat współpracuje z reżyserem Wesem Cravenem. Jako producent „Nowego koszmaru Wesa Cravena” (Wes Craven’s New Nightmare), Maddalena otrzymała w 1995 roku nominację do nagrody Independent Spirit w kategorii Najlepszy Film. Wspólnie z Cravenem zajmuje się obecnie produkcją remake’u filmu „Wzgórza mają oczy” (The Hills Have Eyes). Maddalena zajęła się ostatnio produkcją najnowszego filmu Nicholasa Mastandrea „The Breed”, do którego zdjęcia realizowano w Cape Town, RPA. Kolejnym filmem, który wyprodukuje będzie „Paranoia” w reżyserii Jonathana Jakubowicza na podstawie francuskiego filmu „With a Friend Like Harry”. Dla Cravena, Maddalena wyprodukowała trylogię „Krzyk” (Scream), która łącznie zarobiła ponad 500 mln USD na świecie i na której planie spotkały się młode gwiazdy Hollywood - Drew Barrymore, Neve Campbell, Courteney Cox, David Arquette, Omar Epps, Sarah Michelle Gellar, Matthew Lillard, Rose McGowan oraz Jada Pinkett Smith. Kolejnym filmem wyprodukowanym przez Maddalenę był „Koncert na 50 serc” (Music of the Heart) z Meryl Streep, Angelą Bassett, Aidanem Quinnem i Glorią Estefan w rolach głównych. Film opowiadający o nauczycielce gry na skrzypcach, Robercie Guaspari zdobył uznanie wśród szerokiej publiczności i krytyków pokazując, jak ważna jest edukacja muzyczna. Specjalny pokaz filmu odbył się w Białym Domu w obecności prezydenta Billa Clintona. Tytułowa piosenka skomponowana przez Diane Warren, a wykonana przez Glorię Estefan i zespół ‘N Sync, otrzymała nominację do nagrody Akademii®, a także dwóch nagród Grammy. Maddalena wyprodukowała ostatnio film w reżyserii Wesa Cravena „Przeklęta” (Cursed) z Christiną Ricci, a także „Wampir w Brooklynie” (Vampire in Brooklyn) z Eddie’m Murphy i Angelą Bassett; „W mroku pod schodami” (The People Under the Stairs) z Vingiem Rhamesem i „Zbrodnia ze snu” (Shocker) z Peterem Bergiem w roli głównej. Pod szyldem Wes Craven Przedstawia, Maddalena wyprodukowała także film „Dracula 2000”, była też producentem stworzonej przez Cravena serii telewizyjnej „Nightmare Cafe.” CHRIS BENDER (producent) i JC SPINK (producent) są partnerami w firmie Benderspink założonej w listopadzie 1998 roku, a rozpoczynającej swą działalność od sprzedaży scenariuszy dla wielkich wytwórni filmowych. W ciągu roku firma sprzedała 24 scenariusze i przekonała szefów jednej z wytwórni, aby zainwestowała w debiut reżysera Mike’a Mitchella „Boski Żigolo” (Deuce Bigalow: Male Gigolo). Pierwszym przebojem, którego koproducentem był Bender, była komedia „American Pie”. Po olbrzymim sukcesie filmu, New Line Cinema zawarła z Benderspink kontrakt produkcyjny. Równolegle do współpracy z New Line Cinema, firma Benderspink realizuje filmy także dla innych wytwórni – „Sposób na teściową” (Monster-in-Law) z Jennifer Lopez i Jane Fondą; horror „Krąg” (The Ring) i jego sequel „Krąg 2” (The Ring Two) z Naomi Watts; komedia „Psy i koty” (Cats & Dogs); thriller „Efekt motyla” (The Butterfly Effect) z Ashtonem Kutcherem; oraz „American Pie 2” i „American Pie: Wesele” (American Wedding). Bender i Spink wyprodukowali ostatnio thriller „A History of Violence” w reżyserii Davida Cronenberga z Viggo Mortensenem, Marią Bello, Williamem Hurtem i Edem Harrisem, który miał premierę na tegorocznym festiwalu filmowym w Cannes. Ich kolejne projekty to „Just Friends”, „Skeleton Coast”, thriller „By Virtue Fall”, thriller „Mile Zero”, dramat „Street”, horror „Ghosts of Girlfriends Past” oraz „Efekt motyla 2” (The Butterfly Effect 2). Filmografia BONNIE CURTIS (producent wykonawczy) obejmuje następujące pozycje - thriller Stevena Spielberga „Raport mniejszości” (Minority Report) z Tomem Cruise, „A.I. Sztuczna Inteligencja” (A.I. Artificial Intelligence) – także w reżyserii Spielberga, „Stowarzyszenie umarłych poetów” (Dead Poets Society), „Arachnophobia”, „Hook”, „Park Jurajski” (Jurassic Park), „Lista Schindlera” (Schindler’s List), „Zaginiony świat” (The Lost World: Jurassic Park), „Amistad”, „Szeregowiec Ryan” (Saving Private Ryan), „The Chumscrubber”, “Slanted and Enchanted”, „Mark Twain Remembers”, „The White Lion”. JIM LEMLEY (producent wykonawczy) przez 11 lat pracował dla założonej przez Mela Gibsona firmy produkcyjnej Icon Productions. W tym czasie wziął udział w produkcji takich filmów jak „Byliśmy żołnierzami” (We Were Soldiers), „Anna Karenina”, „Godzina zemsty” (Payback), „187”, „Wieczna miłość” (Immortal Beloved), „Maverick” i „Airborne”. Ostatnio, Lemley wyprodukował film Kevina Reynoldsa „Tristan & Isolde” dla firmy Scott Free Productions. Kolejne projekty w realizacji, których Lemely weźmie udział to „Slanted and Enchanted” w reżyserii Chrisa Columbusa oraz „The Diving Bell and the Butterfly” z Johnny’m Deppem w roli głównej. ROBERT YEOMAN (zdjęcia) pełnił funkcję autora zdjęć we wszystkich filmach w reżyserii Wesa Andersona, od „Bottle Rocket”, poprzez „Rushmore”, „Genialny klan” (The Royal Tennenbaums), do „Podwodnego życia ze Stevem Zossou” (The Life Aquatic with Steve Zissou). Wcześniej, Yeoman został uhonorowany nagrodą Independent Spirit za Najlepsze Zdjęcia do filmu Gusa Van Santa „Drugstore Cowboy.” Inne filmy w jego dorobku to „The Squid and the Whale” w reżyserii Noah Baumbacha, „The Martian Child” z Johnem Cusackiem, „CQ,” „Double Whammy,” „Beautiful,” „Down to You,” „Dogma,” „Pokochać kogoś” (Somebody to Love), „Past Midnight,” „The Wizard”, „Johnny Be Good”, „The Pentagon Wars,” „Double Deception” oraz „Perfect Harmony.” BRUCE ALAN MILLER (scenografia) pracował wcześniej z Wesem Cravenem podczas realizacji filmów „Krzyk”, (Scream), „Krzyk 3” (Scream 3), „Koncert na 50 serc” (Music of the Heart) i „Przeklęta” (Cursed). Scenografię jego projektu można było także oglądać w filmie „Bobby Jones: Stroke of Genius” i serialu telewizyjnym „Leap of Faith.” Miller pełnił ponadto funkcję dyrektora artystycznego m.in. na planie „Apollo 13” – nominacja do Oskara®, „Wygrane marzenia” (Coyote Ugly), „Wydział pościgowy” (U.S. Marshals), „Fenomen” (Phenomenon), „Namiętności” (Up Close & Personal), „Pole rażenia” (Striking Distance), „Świat Wayne’a” (Wayne’s World), „Okruchy wspomnień” (Shattered) i „George A. Romero’s Day of the Dead”. PATRICK LUSSIER (montaż) – filmy z serii “Krzyk” (Scream), „Nowy koszmar Wesa Cravena” (Wes Craven’s New Nightmare), „Wampir w Brooklynie” (Vampire in Brooklyn), „Koncert na 50 serc” (Music of the Heart), „Przeklęta” (Cursed), serial telewizyjny ‘Nightmare Cafe”, „My Boss’s Daughter” Davida Zuckera, „Mutant” (Mimic) Guillermo del Toro, „D3: The Mighty Ducks” Roberta Liebermana, „Dracula 2000”, „Dracula II: Ascension” oraz „Dracula III: Legacy” – trzy ostatnie filmy zostały przez Lussiera wyreżyserowane. STUART LEVY (montaż) wziął ostatnio udział w realizacji komedii „New York Taxi” (Taxi) z Queen Latifah i Jimmy’m Fallonem w rolach głównych. Na jego filmografię składają się też takie pozycje jak “Catch That Kid,” “Przekręt doskonały” (Confidence), “Wyścig” (Driven), “Syn Jezusa” (Jesus’ Son), „Męska gra” (Any Given Sunday) Olivera Stone’a, “Living Out Loud,” “Madeline,” “Julian Po,” “Kama Sutra: A Tale of Love,” “Piękne dziewczęta” (Beautiful Girls), “The Ref.” Levy zajmował się ponadto udźwiękowieniem filmów “Jej wysokość Afrodyta” (Mighty Aphrodite), „Wiek niewinności” (Age of Innocence), “The Secret of Roan Inish” oraz „Raport Pelikana” (The Pelican Brief) między innymi. MARY CLAIRE HANNAN (kostiumy) projektuje kostiumy dla takich gwiazd jak Gwyneth Paltrow, John Travolta, Robert De Niro, Bruce Willis, Jude Law, Samuel L. Jackson, Sean Penn, Sandra Bullock, Kevin Spacey, oraz Sarah Jessica Parker. Hannan czterokrotnie współpracowała z reżyserem Quentinem Tarantino - “Wściekłe psy” (Reservoir Dogs), “Pulp Fiction,” “Cztery pokoje” (Four Rooms) i “Jackie Brown”. Inne filmy w jej dorobku to “Hurlyburly,” “Duety” (Duets), “Charlie Cykor” (Gun Shy), “No Good Deed,” “Igraszki losu” (Serendipity), “Life Without Dick,” “How to Kill Your Neighbor’s Dog,” “Urban Legend”, “Suspect Zero”, “The Chumscrubber” – premiera na festiwalu filmowym Sundance 2005. Hannan zaprojektowała także kostiumy do dwóch pilotów telewizyjnych oraz ponad 20 reklam. Biegle mówiąca po francusku, Hannan studiowała na Sorbonie w Paryżu, a także ukończyła Fashion Institute of Design and Merchandising w Nowym Jorku. MARCO BELTRAMI (kompozytor) skomponował ostatnio muzykę do filmu Lee Tamahori “xXx 2: Następny poziom” (xXx: State of the Union). Film “Red Eye” stanowi piątą produkcję, podczas realizacji, której Beltrami współpracuje z Wesem Cravenem – “Przeklęta” (Cursed) oraz trzy części filmu “Krzyk” (Scream). Pochodzący z Włoch, Beltrami studiował na Brown University oraz otrzymał stypendium, dzięki któremu mógł kontynuować naukę w Yale School of Music. Po uzyskaniu dyplomu wrócił do Włoch, gdzie ćwiczył pod okiem włoskiego mistrza Luigi Nono. Po pewnym czasie zaproponowano mu współpracę z legendarnym kompozytorem Jerry’m Goldsmithem w Los Angeles. Wkrótce potem, Beltrami został zaangażowany jako kompozytor podczas produkcji filmu Wesa Cravena “Krzyk” (Scream). Jego dorobek obejmuje takie pozycje jak horror “Mutant” (Mimic) w reżyserii Guillermo del Toro, “Blade II”, “Hellboy”, “Oni” (The Faculty) Roberta Rodrigueza, “Oczy anioła” (Angel Eyes) Luisa Mandoki, “Straszny film 2” (Scary Movie 2) Keenena Ivory Wayansa, “Joy Ride” Johna Dahla, “The Dangerous Lives of Altar Boys”, kultowy “Resident Evil”, “Terminator 3: Bunt maszyn” (Terminator 3: Rise of the Machines) Jonathana Mostowa, “Ja, robot” (I, Robot) Alexa Proyasa, “Flight of the Phoenix” Johna Moore oraz “The Three Burials of Melquiades Estrada” Tommy Lee Jonesa. Dla telewizji, Beltrami skomponował muzykę do dwóch filmów z cyklu Oprah Winfrey Przedstawia: “Tuesdays With Morrie” i “David and Lisa” (nominacja do nagrody Emmy), a także seriali “The Practice” i “Glory Days.”
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.